Whatsapp Sözleri

Büyüdük ve kirlendi dünya…

Hakkıdır paraya tapan milletimin istismar.

Olduğu kadar, olmadığı kader…

Yüreğine giden bir bilet kes, cam kenarı değil can kenarı olsun.

Acele işe çünkü benim de çişim geldi.

Ve bazen de; seninle konuşmak iyi geldi, diyebileceğin birisi olmalı.

Seni sevmek ibadetim ama sevemem cenabetim.

Kader satılmıyor ki iyisini alalım.

Sessizliği dinle, söyleyecek çok şeyi var.

Ben aşk nedir bilmem. Eski kafalıyım. Bir seni bilirim, bir de adın geçince sıkışan kalbimi…

Fırtınanın şiddeti ne olursa olsun, martı sevdiği denizden asla vazgeçmez.

Şunu unutma fazla fedakârlık, fazla vefasızlık getirir.

Sanırsın ki meclisteki tasarıya geç kaldı.

Birinin seni hiç unutmamasını istiyorsan, ondan borç al.

Otopsi istiyorum hayallerime, kurduğum düşler eceliyle ölmüş olamazlar.

Dünyanın en komik durumu…

Mai kadar kalbimdeki yerin.

Galiba ben bu aşkta iyi halden müebbet yedim.

Buralar bir zamanlar hep tarlaydı.

Ağlama sevgilim ıslanıyorum.

İyi mi böyle?

Bi tanısan sende çok söversin.

Bin “günahın” olsa da bana, bir “gün ahım” yok sana.

Bonibon, bonibon çantada cepte bonibon.

İyi ki egoları kadar yer kaplamıyor insanlar.

İntihar köprüsü gibiyim bu günlerde, gözümden de, gönlümden de düşen düşene.

Ekmeğime hoşça kal sürdün ya sen, ben şimdi ‘aşk’ karınla; sana, ne şiirler yazarım.

Üzülme ne olur, bugünler dün olur.

Kötü bir işin en gizli şahidi vicdandır.

Altar’ın oğlu Tarkan.

Ehemmiyetsizleştirmemeliyim diyorum bazen. Lakin.

Aşk, kalbi geleceğe örgütleyen siyasettir.

Aferin kirpik, gözüme girdin!

Buraya yazmak da moda oldu.

Paslı bir yalnızlıktı avuçlarımda, ardımda bir yürek yükü rüzgâr. Ne zaman sevmeye koyulsam, doğrulup çoğaldı ayrılıklar…

Tükürmekle söner mi hiç can yangını?

Olgunlaşmak hiçbir şeye şaşırmamaktır.

Bugün yine en çok satanlar listesinde insanlar var.

Sen ağlama, akar makyajın.

Şimdi söyle hayatını düzene mi sokayım, seni üzene mi?

Bizim şiir olduğumuz kalbe, kimse şair olamaz.

Muhabbet ağına giriş için dokunun.

Sen güzel ve zeki bir kadın istersin ama arkanı anan toplar.

Gözlerimin rengi standart ama bakışlarım adamına göre değişiyor.

İnsanı iki şey ayakta tutar; biri sol diğeri sağ ayak.

Sen online ben online, konuşsana layn.

Zaman bütün hayallerimize ağzımın payını verdi.

İnsan kör ise güneşin suçu nedir?

Kuşlar güzel, hayat uçuyor.

Gazozuna hiç ilaç atan oldu mu?

Lafın bile gelişi var, sen hala neredesin?

Aşk mı para mı? – “Aşk” olsun tabii ki de para.

Neden yazmıyorsun, canımın içi?

Bir yalnızlık inşa ediyorum ki hiç sorma Mimar Sinan halt etmiş yanımda.

Unutamam ama çok iyi unutmuş numarası yaparım.

Akıllı telefonmuş. Karşı taraf aptal olunca, telefona akıllı olsa bile işe yaramıyor.

Koyamadım hayatımı bir biçime, koyayım böyle hayatın içine.

Sen bana gel desen ben kavimler göçüyüm.

Alışmak zaman alıyor; zamansa her şeyi…

Birini yenmek çok kolaydır, asıl olan birini kazanmaktır.

Her türlü iyi niyet itina ile suiistimal edilir.

Tek olmak soğuktur, üşüme.

Ey akıllı telefonlu Türk Gençliği!

Hep kazanıyorsun, ey çözümsüzlük.

Peşimden gelme ben de kayboldum.

Yine de…

Mutlak değer içindeki X gibiyim.

Yetersiz bakiye.

Whatsapp tavuk durum (Ahh şu İngilizce karakterler.)

“Gitmek” sadece bir eylemdir. “Unutmak” ise kocaman bir devrim…

Sahra çölü kadar büyük bir kalbim var gel kuma boğul!

Kaleciyle karşı karşıya…

Durumum yok, yazamıyorum.

Sözün bittiği yerde bekliyorum.

Oluruna bıraktım seni; olmazların bende kaldı.

Her insan huzur verir, kimileri gelince kimileri gidince.

Erkekler ikiye ayrılır maç yaparlar.

Enektarlar goltuğun altında galık, beni ara!

Yanaklarım varken canımı sıkman çok saçma.

Önceden altını çizdiklerimin şimdi üstünü çizmekle meşgulüm.

İnsanlık öldü, katili menfaat!

Aşk iki kişiyle oynanır, iyi olan kaybeder.

Aşkımızın suya düşeceğini bilseydim, balık olurdum.

Hadi takas edelim bir şeylerimizi. Mesela gülüşünden ver ömrümden al.

Bir tek ben akıllıyım. Geriye kalan herkes geri zekâlı…

Her şey senin için…

Haberim yokmuş gibi sev.

Çiçek versem, kanar mısın?

Öp beni, bu bütün soruların cevabı olur.

Biz kimseyi yarı yolda bırakmadık onlar müsait bir yerde indiler…

Çünkü sen çölüme kar oldun.

Tecrübe yenilen kazıkların bileşkesidir.

Sen çevrimiçi, ben çevrimiçi…

Bu hayatta gülmemi isteyen tek kişi fotoğrafçıydı.

Türkiye güzel ülke de, çevresi kötü.

Giderek daha çok seviyorum seni demişti. O yüzden gitti demek ki.

Durum murum yok.

Yağmurlar düşünce tenime her damlayı sen sanıp aşk bildim. Ve biliyor musun gölgeni bile çok özledim.

Her tercih bir vazgeçiştir.

Varsayalım yokuz!

Gidişine illa bir isim koyulacaksa Mal Kaybı diyelim.

Allah’ım sen bana doğru yolu göster, o mal beni bulamaz.

Atom fiziğine de profesörlüğü de lanet olsun.

Haydi Söyle!

Şirinleri mavi sanırdım görmeden önce seni…

Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu… Önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.

Ne kadar seviyorsun dersen; o kadar işte. Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin.

Korkaklıkta ar, ilerlemekte şeref var…

Susmak kabullenmek değil, cevaptır. Eğer insan kısa cümleler kuruyorsa, uzun yorgunlukları vardır.

Sana nasıl davrandığımı sorgulama. Hepsinin mimarı sensin.

Dokuz doğurdum yalnızlığında. Gel de sahip çık çocuklarına.

Çirkin ve beyinsiz…

Biz kaybettiklerimiziz.

Bende duran zaman sende nasıl geçiyor?

Just Sleeping

Beş kuruşluk insanların milyonluk tavırlarına hastayım.

Sabaha kadar yolu var.

Tabaklarda kalan son kırıntılar gibiydi sana olan sevgim. Sen beni hep bıraktın; bense hep arkandan ağladım.

Truth, hurts.

Serçe gibisin kardeşim.

Sanmıyorum ama iyi geceler.

Kim vurduya gittim, birazdan dönücem.

Yanıltmasın seni melek bakışlar bazılarını şeytan bile ayakta alkışlar.

Velev ki konuştuk?

Hayal kırıklıklarını hiçbir alçı tutmuyor.

Seni anlatabilmek susmaktan geçiyor bu aralar.

Müzik ruhun gıdasıdır. Karnınızı doyurun gençler.

Gökyüzünde bir yıldız olsaydım ilk sana kayardım.

Öyle sessizce öldüm ki defalarca, hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum.

Keşke bazı insanlar için ‘imalat hatası var, geri topluyoruz’ deseler.

Hadi simit satanı anladım, kestane satanı da. Peki ya dost satan, o da mı ekmek parası?

Sana muhtaç olduğum şu anda gel, yaşamak olsan da gel, ölüm olsan da gel.

Şarap olayım, şerefe kaldır beni.

Ölmek sorun değil de hani bir gün mezarıma gelirsin de kalkıp sarılamamak koyar bana.

Sevdan üflendi bir kere vakit aşk-ı kıyamet. Sen kopuyorsun yüreğimde; gönlüm gönlüne emanet.

Kolunu ısırıp saat yapıp bu saatten sonra benimsin diyesim var.

Askerdeyim. Sen de gel.

Dal rüzgârı affeder ama kırılmıştır bir kere.

Gök kuşağım kirlendi renklerinle yıkar mısın?

Yıkıldı yolunu bekleyen şehir. Şimdi gelsen de bir, gelmesen de.

Ayrılık dayanılır gibi değil, değil mi?

Uzaktan şöyle bir “sucuk” dersen olabilir.

Bir otobüs aşkıydı belki bizimkisi benim yolum “son durak” seninkisi “müsait bir yer”di.

Âlem kaşar olmuş tost yapan yok.

Baktın olmuyor, daha çok bak.

Saçım şekil, önümden çekil.

Na-müsait (Müsait değil)

Bence şimdi sen de herkes gibisin.

Son laf bükücü…

İlgi çekici bir durum…

Çalgıcı karısı Binnaz…

Ben sana kendine gel diyorum. Bana gel demiyorum.

Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar, ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar.

Bu enerji devamlıdır…

Hayatımızın en güzel yılları telefonu şarja takmakla geçip gidiyor.

Oynamazsan kazanamazsın.

Ne haliniz varsa gülün.

Beyinlerimiz savaşsın isterdim ama görüyorum ki silahsızsın.