Albert Camus Sözleri

Şerefini bir yana bırakan inkılap, bu duygunun egemen olduğu kaynaklarına ihanet etmiş olur.

Ya zamanla birlikte yaşar ölürsün, ya daha yüce bir yaşam uğruna zamanın dışına çıkarsın.

İnsanlarla uzun süre yaşayamıyorum. Sonsuzluğun payından bana biraz yalnızlık gerek.

Geleceğe yönelik gerçek cömertlik, şu an mevcut olan her şeyden vazgeçmeyi içerir.

Mutluluk, bizi zorlayan kadere karşı kazanılan zaferlerin en büyüğüdür.

Hepimiz öleceğimize göre, ne zaman ve nasıl olduğunun önemsizliği meydandadır.

Büyük olmanın yolu da, deha gibi çalışma ve alın terinden geçer.

Dünyanın insandan başka anlamı yoktur. Hayat anlayışımızı kurtarmak istiyorsak, insanı kurtarmamız gerekir.

Hiçbir şey, büyüklük kadar sade değildir; çünkü sade olmak, biraz da büyük olmaktır.

Bir insanın tek başına mutlu olması utanılacak bir şeydir.

İnsanların bütün mutsuzluğu, kendilerini kalenin sessizliğinden koparan, kurtuluş bekleyişi içinde surlara atan umuttan gelmektedir.

Bazılarının, sadece normal olmak için ne büyük çaba sarf ettiğini kimse fark etmiyor.

Çekip gidene her şey mizah, kalıp bekleyene her şey şiirdir.

Resmi tarih oldum olası büyük katillerin tarihidir. Kabil, Habil’i bugün öldürmüş değil, ama bugün kabil, Habil’i akıl uğruna öldürüyor ve onur madalyası istiyor.

Gençlik kolay mutluluklar için parlak bir çağdır.

Özgürlük gelecek umudu değildir O, şu andadır ve insanlarla ve şu andaki dünyayla uyumludur.

Bütün büyük olayların, büyük düşüncelerin önemsiz bir başlangıcı vardır.

Haklı olma ihtiyacı, sıradan insanlara özgüdür.

İnsanlar için en ideal düzen, onların mutlu olduğu düzendir.

İnancın yere düşerse silahın da yere düşer.

Basın özgürlüğü belki de özgürlük düşüncesinin giderek aşağılanmasından en çok acı çekmiş özgürlüktür.

Yaşamak kendi başına bir değer yargısıdır. Nefes almak ise; yargılamaktır.

Ahlaka dair ne biliyorsam bunu futbola borçluyum. Çünkü top hiçbir zaman beklediğim köşeden gelmedi.

Polemik yüzünden çoğumuzun gözünü perdeler bürümüş, artık insanlar arasında değil bir gölgeler dünyasında yaşıyoruz.

Derin duygular da büyük yapıtlar gibi bilinçli olarak söylendiklerinde daha fazla anlam taşır her zaman.

Bir kalıp düşünceyi işlemek, bir incelik üzerinde durmaktan çok daha kolaydır. Benim için kalıp düşünceyi seçtiler ben de saçma oldum kaldım.

Bir yazarım. Ben değil kalemim düşünür, anımsar ya da kuşatır.

Huzur, suskunluk içinde sevmek olabilirdi. Ama bilinç ve insan var; konuşmak gerekiyor. Sevmek cehenneme dönüşüyor.

Önemli olan insan olmak, yalın olmaktır diyebilirim ve birazdan diyeceğim. Hayır, önemli olan doğru olmaktır ve bunun için de hepsi vardır. İnsanlık da yalınlık da.

Benim uğraşım, kitaplarımı yazmak, insanlarım ve halkım tehdit edildiğinde savaşmaktır. Hepsi bu.

Yazarlık sanatı korunması güç olan şu iki ödeve bağlı kalacaktır; bile bile yalan söylememek ve insanın insanı ezmesine karşı koymak.

Politika ve sanat dünyanın düzensizlikleri karşısında başkaldırmanın iki ayrı yüzüdür.

İnsanın eninde sonunda alışamayacağı bir düşünce yoktur.

Önümden gitme seni izleyemeyebilirim arkamdan da gelme yol gösteremeyebilirim; yanımda yürü ve yalnızca dostum kal.

Sanat bence en büyük sayıda insanı ortak acılar ve sevinçlerle coşturacak görüntüleri, biçimleri bulmaktır.

Doktor sana bütün bunları kim öğretti? Yanıt anında geldi acı çekmek.

Dünyada her kötülük, hemen her zaman cehaletten gelir.

Bilirsiniz ki; en zeki insanlar bile yanındakinden bir şişe fazla devirmekten şeref duyarlar.

Ben dilimin sınırlarında nöbet beklerim.

Bir insanı sevmek, onunla birlikte yaşlanmaya razı olmaktır.

Oldum olası içimde biri, tüm gücüyle hiçbir şey olmamaya çalışıyor.

Felsefe, utanmazlığın çağdaş biçimidir.

Kışın en soğuk zamanında, ben nihayet içimde yenemediğim bir yaz olduğunu öğrendim.

Her özgürlüğün ucunda bir yargı vardır; işte bu yüzden özgürlüğün yükü çekilmez, çok ağırdır.

Kimi durumlarda neler düşündüğü konusunda bir soruya kişinin ‘hiç’ yanıtını vermesi bir yapmacık olabilir. Sevilen yaratıklar bunu iyi bilirler. İnsan düşüncesinin bir anlam taşıyabilecek biricik tarihini yazmak gerekseydi, yapılacak şey birbirini kovalayan pişmanlıklarının ve güçsüzlüklerinin tarihini yazmak olurdu. Yaşama nedeni denilen şey, aynı zamanda çok güzel bir ölme nedenidir de.

Ya tüm çırpınmalarını aşan daha yüksek bir anlamı vardır bu dünyanın, ya da bu çırpınmalardan başka hiçbir şey gerçek değildir.

Ben umutsuzluğu ve bu dertli dünyayı kabul etmeyerek, insanların birleşmesini ve kötü yazgılarına karşı savaşmalarını istiyordum.

İnsanın her gün yaptığı en iyi şey intihar etmemeye karar vermektir.

Gerçek umutsuzluk can çekişme, mezar ve uçurumdur.

Arkamdan yürüme; önderlik etmeyebilirim, önümde yürüme; takip etmeyebilirim. Sadece yanımda yürü ve arkadaşım ol.

Çağdaş siyasi toplum, insanları mutsuzluğa düşürme makinesidir.

Aşk, akıllı aptal demeden tüm insanlara bulaşan bir hastalıktır.

Eğer bir ağa köleleri olmadan yapamıyorsa, ikisinden hangisi özgür bir insandır.

İnsan da, yaşam da saçmadır; boşunadır, rastgeledir, sağlam hiç bir şey yoktur; ama yine de yaşamak gerekir.

Günü gününe kadınlar, günü gününe erdem ya da erdemsizlik günü gününe köpekler gibi ama her gün sağlamca yerinde duran kendim. Böylece yaşamın yüzeyinde ilerliyordum sözcükler içinde hiçbir zaman gerçek içinde değil. Tam okunmamış o kitaplar tam sevilmemiş o dostlar tam gezilmemiş o kentler tam sarılmamış o kadınlar…

İnsanlar ileri sürdüğünüz nedenlere içtenliğinize çektiğiniz acıların ağırlığına ancak siz öldükten sonra inanırlar. Yaşadığınız sürece durumunuz şüphelidir çok çok sizden şüphe ederler bu kadarına hak kazanabilirsiniz.

Zamanımdan ayrılamayacağımı anlayınca, onunla birleşmeye karar verdim.

Kelimeler torba gibidir, içine konan şeyin şeklini alır.

Ölüm korkusunu aşmadıkça insan için özgürlük yoktur. Ama intihar ile değil. Bu korkuyu aşmak için kendini bırakmamak gerekir. Hiç burukluk duymadan, korkmadan ölebilmeli.

İnsan tümüyle suçlu değildir çünkü tarihi o başlatmadı, ama tümüyle suçsuz da değildir çünkü tarihi sürdürdü.

Bir adam karısına arabasının kapısını açıyorsa emin olabilirsiniz ya arabası yenidir, ya da karısı.

İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına, ancak; siz öldüğünüzde inanırlar.

Bir ülkeyi tanımanın bir yolu o ülkede yaşayanların nasıl öldüğüne bakmaktır.

Yirminci yüzyılımız korku çağıdır. Diyeceksiniz ki korku bir bilim değildir, ama bu korkuda bilimin payı var.

Dostlarım, şimdi ben size büyük bir şey söyleyeceğim. Sakın kıyametin kopmasını beklemeyin, o her gün kopmaktadır.

Başarı kolay elde edilir, zor olan başarıyı hak etmektir.

İnsan kendisi için gerçek ve mutlak olan mutluluğa yaşamı boyunca yalnız bir kez erişir ve geri kalan tüm yaşamını bu mutluluğa tekrar ulaşmaya adar.

İnsanın parası varsa çalışmak zorunda kalmaz. Böylece zamanı satın alır. Bu kalan zamanda da kendini mutlu edebilecek şeyleri yapar. Yani para mutluluğu satın alır.

Ölüm bir istatistik ve devlet işi oldu mu, dünya işleri artık iyi gitmiyor demektir.

İnsan ne ise, o olmayı reddeden tek yaratıktır.

Sözün gelişi ‘dostlarım’ diyorum, dostum yok artık, sadece suç ortaklarım var. Onların da sayısı pek çoğaldı, bütün insanlar suç ortağım benim. En başta da siz geliyorsunuz. Kim yanımdaysa birinci odur.

Geceler sonsuz değildir.

Gölgesiz güneş yoktur ve geceyi tanımak gerekir.

Tarih insanların, düşlerin en aydınlık olanlarını gerçekleştirmek için giriştikleri umutsuz bir çabadan başka bir şey değildir.